''Wintersport…Weer eens wat nieuws''
Toen ik 9 jaar oud was werden we door onze Zwitserse kennissen, die we in de zomer aan de Spaanse costa ontmoet hadden, uitgenodigd om eens langs te komen in hun woonplaats ''Lauterbrunnen''. Een van de bekendere Zwitserse dorpjes. Het moment dat ik daar voor het eerst aankwam zag ik alleen maar Aziatische mensen wanneer we met het bergtreintje de berg op gingen, die kwamen natuurlijk voor de Jungfraujoch, het hoogst bereikbare punt van Europa. Ik keek er twee seconden naar en pakte mijn snowboard al en zei: ''kunnen we er hier al uit?'' Mijn kennis ''Nikki Flükiger'' ook wel bekend als ‘’kamikaze piloot’’ was mijn privé leraar en samen met mijn broer hadden we het al snel onder de knie.
Het verlangen
Sindsdien wil ik elk jaar weer en verlang ik er al naar vanaf het moment dat ik terugkom van zomervakantie. De eerste 4 jaar vertoefde ik in Lauterbrunnen, een prachtig gebied waar het heerlijk rustig is en je bijna niet bij de liften hoeft te wachten.
‘Actief genieten’
We gingen eens een keer naar het Oostenrijkse Zillertal Arena met een grote groep van 26 man. Gezelliger kon haast niet, het was elke dag feest en het gebied was prachtig. Als ik in het liftje langs het funpark kwam dacht ik 'dat wil ik ook kunnen' en besloot het niet meer bij één keer per jaar te houden. Elke keer dat ik weer op mijn snowboard sta wil ik steeds harder kunnen en behendiger worden om anderen te overtreffen. Het extraatje dat Oostenrijk voor mij biedt is toch wel het eten, 's morgens een vers bolletje van de bakker om de hoek en in de middag een bord vol lekkers boven op de berg.
