Flachau kent geheime plekjes

In een Stau van Hollandse nummerborden tuffen we op zwarte zaterdag het Oostenrijkse Flachau binnen. Het dorp dat zich gevormd heeft rondom een lange weg in het dal, de Flachauerstrasse, lijkt zo in de krokusvakantie ietwat op de WK-oranjecamping. Carnavalspakken worden uit de dakkoffer geladen, Albert Heijn zakken vol boodschappen worden het appartement ingedragen en zelfs de skischolen adverteren in het Nederlands. Als liefhebber van de échte Oostenrijkse atmosfeer heb ik bij aankomst zo mijn twijfels over deze Hollandse enclave. Maar wie goed zoekt, kan ook in Flachau het échte Oostenrijk proeven.

Kilometers uitzicht

Het skidorp is onderdeel van het Salzburgse Ski amadé en is nog geen duizend kilometer rijden vanaf Utrecht. De gemeente Flachau heeft de afgelopen jaren flink geïnvesteerd in het gebied. Op drie verschillende punten in het dorp kan je de berg op. De liften zijn modern; verwarmde zes- tot achtpersoonsstoeltjesliften en lederbeklede gondels. De drie opstappunten blijken nodig: wie om tien uur, tegelijk met de skiklasjes, naar boven gaat staat zo twintig minuten in de rij. Ik pak daarom om half tien, voor de klasjes uit, de twee tot drie liften (afhankelijk waar ik opstap) die mij helemaal naar boven brengen. Boven kan ik honderden kilometers ver over de bergen uitkijken. Met dit uitzicht kan de skidag beginnen.

Uitzicht in Flaschau

Off-pistetour 'Het kruis' is een echte aanrader

De pistes in Flachau zijn familiegericht. De verschillende opstappunten, die boven weer bij elkaar komen, zorgen ervoor dat het gebied overzichtelijk is. Een kaart is bijna niet nodig. Op de brede pistes kunnen beginners hun vaardigheden oefenen, maar ook gevorderden hoeven niet stil te zitten. Door de brede pistes zijn er stukken tussen de pistes waar bückels, terrein en 'Neuschnee' ligt, waar naar hartenlust kan worden geravot. Een echte aanrader is de off-pistetour van 'Het Kruis '. Het kost even wat moeite en geld (het inhuren van een gids en lawinemateriaal), maar dat is het zeker waard. Na een pittig kwartier bergop lopen vanaf de Topliner (verbinding Wagrain) kom je op het allerhoogste puntje van Flachau. Geen lift of toerist te horen. Pure rust. Met de zon brandend op mijn huid duik ik de poeder in en geniet van dit pure avontuur middenin de natuur.

Après-ski in Flachau zoals het hoort

Na zo'n dag skiën schreeuwt mijn lichaam om een frisse Radler of Weisse Spritzer. Flachau kent net zoveel restaurantjes, aprés-skibarren en Tischlerei'en als dat het inwoners heeft. De bekendste après-skitent is de Hofstadl. Aan de voet van de eerste stoeltjeslift barst het feest al vroeg in de middag los. Après-ski zoals après-ski bedoeld is. Als je van afwisseling houdt, moet je hier echter niet zijn. Elke dag en soms zelfs de dezelfde avond nog, wordt bijna dezelfde afspeellijst gedraaid. Jammer. Maar aan het eind van de vakantie kun je wel alles meezingen.

Voor ieder wat wils

Wie liever niet om zes uur tussen alle Hollanders in de plaatselijke Spar staat, kan aan de Flachauerstrasse op elke straathoek terecht voor een diner. Van live muziek bij Musistadl tot een broodje Dönner bij A la Turca. Van Schnitzelecke tot het gezellige familierestaurant Panorama mét ballenbak.

Knoflooksoep met garnalen

Wie middenin Flachau letterlijk het échte Oostenrijk wil proeven moet bij Schusterhausl zijn. Dit karakteristieke houten huisje staat in vreemd contrast met de rest van het straatbeeld. Recht tegenover de rijen Hollanders bij de Spar voel je de gemütlichkeit al bij binnenkomst. Het restaurant was vroeger een schoenmakerij; leren laarzen en gereedschap sieren de houten muren. Het eten is net even aparter dan bij de op-de-massa buren. Ik bestel de knoflooksoep met garnalen en de Surf & Turf. Tot slot mag ik nog een toetje uitkiezen, maar ik sla af. Bomvol. 'Wie essen will únd kann muss bei Schusterhausl sein. Du musst noch etwas uben', lacht de kelner.

Vertrek in pure rust

Op de avond van vertrek besluit ik nog snel de tank vol te gooien. Ik blijk niet de enige. Alle Hollandse nummerborden worden volgetankt, de carnavalspakken weer opgeborgen en de Albert Heijn zakken opgevouwen. Na een half uur Stau bij het tankstation besluiten we midden in de nacht te vertrekken, hopelijk zonder Nederlandse polonaise achter ons aan.

Om vier uur 's nachts stap ik de auto in. Kijk nog een keer naar de bergen. Geen toerist en gelal te horen. Pure rust. Als je weet waar en wanneer je in Flachau moet zijn, is het echt geniessen.