Adelboden is de zesde bestemming tijdens onze Ski Safari door Zwitserland . Een echte skibestemming en dat is dan ook wat we vooral gaan doen wanneer we in deze leuke Zwitserse wintersportplaats zijn. Wat direct opvalt is (wederom) de prachtige omgeving waarin dit gezellige dorp ligt. Na vijf skigebieden zijn we nog steeds onder de indruk van de Zwitserse bergen, die écht verschillen van andere Alpenlanden. En de sfeer in Adelboden is ook bijzonder fijn!
Adelboden deelt haar skigebieden met de plaatsen Frutigen en Lenk. In totaal liggen hier ruim 200 pistekilometers voor je klaar. Niet alle afdalingen in Adelboden zijn onderling middels skiliften met elkaar verbonden, maar de bus zorgt ervoor dat je eenvoudig van het ene in het andere skigebied komt. Tijdens ons verblijf skiën we op de pistes die tussen de plaatsen Lenk en Adelboden liggen en dat is groot genoeg voor een aantal dagen.
Het is eind van de middag wanneer we aankomen in Adelboden. De zon piept nog net boven de berg uit en we zijn direct onder de indruk van de enorme bergketen aan de overkant van het dorp. Het dorp ligt op een zonnig plateau, waar het nu best groen is, maar aan de overkant van het dal is alles wit en zien we stoere bergen. We logeren in Hotel The Cambrian en dat is G-E-W-E-L-D-I-G. Van buiten ziet het gebouw er wat antiek uit, maar van binnen is alles supermodern, hip en sfeervol. Heerlijke kamers met zachte bedden en knisperende lakens. En dan het uitzicht vanaf het balkon: waanzinnig! We duiken meteen de wellness in, waar naast een uitgebreid saunalandschap en zwembad ook een outdoor infinitypool is met hetzelfde waanzinnige uitzicht op de bergketen aan de overkant. ’s Avonds eten we in het restaurant van het hotel. Het is niet typisch Zwitsers, maar dat is wel een keer lekker ter afwisseling. Ik bestel een heerlijk gebakken visje met een puree van zoete aardappel en paksoi. Heel lekker en niet zo zwaar.
De volgende ochtend is het mooi weer en tijd om het skigebied te verkennen. Marieke, skileraar van de plaatselijke skischool, begeleidt ons de komende 2 dagen. Deze spontane Nederlandse is hier eigenlijk per toeval beland 8 jaar geleden en voelt zich er helemaal thuis. En als je haar Schweizerdeutsch hoort praten, zou je denken dat ze een echte Zwitserse is. We nemen de gondel, die 20 minuten duurt, het grote gebied in. Wat direct opvalt is dat de pistes er fantastisch bij liggen: super strak geprepareerd als een biljartlaken en heerlijk breed. En dan het uitzicht overal in het skigebied, waar we ook skiën, het is steeds weer afwisselend en indrukwekkend mooi. Na een flink aantal pistes lunchen we op het zonnige terras van Bühlberg, waar we plaatselijke worst met uiensaus, groente en frites eten. Dit is de specialiteit van het restaurant en met CHF 21 heel goed betaalbaar.
Na de lunch skiën we weer lekker door. Er is een behoorlijke steile speedpiste, waar ik 86 km per uur haal, terwijl ik eerst nog een aantal bochten heb gemaakt. Wanneer je dit niet doet en meteen in ‘Schuss’ gaat, knal je hier zonder problemen met meer dan 100 km/u naar beneden. Vervolgens doen Marieke en ik nog een wedstrijdje in de skicross. In een scherpe bocht verlies ik mijn ski door de kracht die erop komt en vlieg zo het parcours uit de diepe sneeuw in. Gelukkig staat er geen boom en zonder al te veel ‘schade’ leg ik de laatste bochten heel rustig af: de bindingen van m’n ski’s gaan een standje hoger, besluit ik. Op de dalafdaling stoppen we nog bij een knusse berghut voor een Glühwein, daarna zit de skidag erop en zijn de benen moe.
Ondanks de vermoeide benen, gaan we toch ’s avonds nog op pad. Samen met de plaatselijke berggids Martin en 4 andere toeristen, gaan we een sneeuwschoenwandeling maken. We lopen zo’n 2 uur door het donker met een hoofdlampje, en ondanks dat het al even niet gesneeuwd heeft voelt de sneeuw soms nog opvallend fluffy aan. Het uitzicht op het dorp Adelboden vanaf de berg is erg mooi met alle lichtjes. Na de wandeling eten we raclette die door Martin zelf wordt gemaakt in de hut van de berggidsen. Het is een gezellige avond en weer eens iets anders dan een ‘gewoon’ restaurant.
De volgende dag beginnen we onze ochtend in de infinitypool met uitzicht op de bergen. Dit zwembad, en de view, is zo ontzettend fotogeniek dat mensen speciaal hiervoor naar het hotel komen. Gevolg is dat je alleen op bepaalde tijdens met telefoon of fototoestel het zwembad in mag en we willen dit natuurlijk wel ff vastleggen: de perfecte foto voor Instgram ;-). Daarna gaan we weer op pad met Marieke het skigebied van Adelboden-Frutigen-Lenk in. Als eerste neemt ze ons mee naar de World Cup-afdaling. De piste heeft een pittig en steil begin. Ik kan me goed voorstellen hoe de wedstrijdskiërs hier meteen volgas knallen. Ook de finish is spectaculair steil. Deze finish is voor toeristen nooit geopend, omdat het te extreem is. Grappig detail: de wedstrijdskiërs eindigen de afdaling op de kinderoefenweide, waar de wekelijkse skiwedstrijd voor kids plaatsvindt aan het einde van de vakantie. Dan kun je op school toch maar mooi even vertellen dat je al over de finish van een World Cup-helling bent gegaan tijdens je wintersport als kleine skiër.
Na weer een flink aantal afdalingen is het tijd voor de lunch. We eten bij de Skilehrer Hütte. Deze hut is een initiatief van skileraren die buiten het seizoen vaak in de bouw of op de boerderij werken. De hut is een paar jaar geleden gebouwd door skileraren zelf en zij werken hier ook, als kok en in de bediening. De ingrediënten voor de gerechten zijn afkomstig van de boerderijen van de skileraren. Denk hierbij aan de worst, kaas en melk. Ik eet een heerlijke gerstesoep en als toetje een stuk frambozentaart die echt super is: niet te zwaar, heerlijk fris.
Na nog een paar uur op de piste glijden we weer via de lange dalafdaling terug naar Adelboden. Vooral het laatste stuk hoef je alleen nog maar te rechtuit te skiën: wel heerlijk om de skidag letterlijk van je af te laten glijden. Op het terras van het hotel drinken we nog een spritz in het zonnetje en besluiten dat het uitzicht nog steeds niet verveelt. ’s Avonds eten we bij ‘Alte Taverne’. Van buiten is het al een supermooi chalet, helemaal van oud hout, prachtig en sfeervol. Van binnen is net zo mooi. Ik eet een heerlijke entrecote uit Zwitserland met gebakken aardappels en groente. Het malse vlees smaakt heel goed, zeker met een lekker plaatselijk wijntje erbij. Helaas zit ons verblijf in Adelboden er na vanavond al weer op. Morgen gaan we door naar de volgende bestemming: Les Portes du Soleil!
Meer informatie over het winteraanbod Zwitserland >
Disclaimer: deze video is opgenomen in het skiseizoen 2019/2020 voor de corona-uitbraak. Hierdoor is er geen rekening gehouden met regels die deze winter gelden in de skigebieden.
Coronamaatregelen
Met het label ‘Clean & Safe’ verbinden toeristische dienstverleners zich ertoe om de regels opgelegd door het Zwitsers ministerie van Volksgezondheid en de brancheverenigingen strikt na te leven. Op Clean-and-safe.ch vind je meer informatie over de getroffen voorzorgsmaatregelen omtrent Covid-19. Voor alle actuele informatie over reizen naar Zwitserland, raadpleeg de reisadviezen van de Zwitserse en de Nederlandse overheid.
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.
