Terwijl Nederland geniet van de zomer maakt Lisa een ski roadtrip door Nieuw-Zeeland . Geniet mee, koel af en krijg je nodige portie wintersport tijdens de vierde stop: Queenstown.
Na mijn geweldige tijd in Mount Dobson rijd ik door naar Queenstown. Kilometers van tevoren zie je het meer en de stad al liggen; helderblauw en verscholen tussen de bergen. Van een afstandje ziet het er sereen en rustig uit. Dat blijkt schijn als je de stad inrijdt. Queenstown is een bruisende stad die ook wel ‘Adrenaline City’ wordt genoemd. Overal zijn auto’s, mensen, reclameborden en er zijn koffietentjes op iedere straathoek. Je kunt er hiken, bungyjumpen, parachutespringen, mountainbiken en in de winter is het de uitvalsbasis voor de skigebieden The Remarkables en Coronet Peak.
Beide skigebieden liggen als het ware om de stad heen. Parkeren in Queenstown is een uitdaging, maar die ga ik uiteraard niet uit de weg. Ik leer fileparkeren met een gezinsauto en ik leer ook dat je de auto niet met zijn neus tegen de richting in mag parkeren (twintig euro boete, oeps). Als je alleen Queenstown bezoekt, zou ik zeker geen auto huren. Het netwerk van bussen is uitstekend en hiermee kan je overal snel komen.
Beide bergwegen zijn grotendeels geasfalteerd, voor mij inmiddels een luxe. Het is ongeveer driekwartier rijden naar de top van The Remarkables. Hoewel ik goed moet opletten, geniet ik enorm van het uitzicht. Coronet Peak is ‘maar’ twintig minuutjes rijden, maar de tweede dag moet ik sneeuwkettingen omdoen. Ik twijfel of ik zal liften of de bus zal pakken, maar besluit dat ik dit best in mijn eentje kan. Eenmaal boven denk ik: waarom moesten we ook alweer sneeuwkettingen om? Veel Nieuw-Zeelandse auto’s hebben andere winterbanden dan wij, met minder profiel en daarnaast zijn ze erg voorzichtig. Ik denk niet dat in Oostenrijk bij dit weer sneeuwkettingen verplicht zouden zijn. Maar ach, zo word ik nog handig in het omleggen ervan!
The Remarkables heeft zijn naam te danken aan het feit dat het een van de twee bergketens in de wereld is die in een rechte lijn van noord naar zuid loopt. Het is dan ook een markante verschijning vanuit de stad. Voor mij het beste 'uithangbord' dat ze in Queenstown hebben! Coronet Peak claimt het oudste commerciële skigebied van Nieuw-Zeeland te zijn en ‘rollercoaster’ pistes te hebben. Ik ben benieuwd!
Pistes |
Liften |
Meer informatie |
Groene pistes-
|
Sleepliften-
|
SeizoensstartEind juni 2019 |
|
Blauwe pistes3 km
|
Stoeltjesliften4
|
SeizoenseindeBegin oktober 2019 |
|
Rode pistes4 km
|
Andere liften3
|
Dagkaartca. € 77,- (combipassen verkrijgbaar) |
|
Zwarte pistes
3 km
|
Bergtreinen-
|
Min. hoogte 1586 m |
|
Totaal10 km
|
Ø Sneeuwval
n.b.
|
Max. hoogte1943 m |
Een stoeltjeslift met kussentjes! En een lift die snel omhoog gaat! Dit heb ik nog niet meegemaakt in Nieuw-Zeeland. Beide skigebieden zijn veruit de meest moderne die ik heb gezien hier. Maar er zijn geen liften met kappen te zien, om het even in perspectief te plaatsen.
Mijn eerste twee dagen breng ik door op The Remarkables. Hoewel de faciliteiten erg goed zijn, vind ik het er ietwat saai. De pistes zijn vrij vlak, goed voor beginners, en niet erg lang. Wel is de lift
Shadow Basin
een aanrader met enkele zwarte pistes en een mooi uitzichtpunt.
Pistes |
Liften |
Meer informatie |
|
Groene pistes-
|
Sleepliften1
|
SeizoensstartEind juni 2019 |
|
Blauwe pistes8 km
|
Stoeltjesliften3
|
SeizoenseindeBegin oktober 2019 |
|
Rode pistes16 km
|
Andere liften3
|
Dagkaartca. € 77,- (combipassen verkrijgbaar) |
|
Zwarte pistes
16 km
|
Bergtreinen-
|
Min. hoogte 1229 m |
|
Totaal10 km
|
Ø Sneeuwval
n.b.
|
Max. hoogte1649 m |
De derde dag schijnt de zon en is het ijzig koud, echt wintersportweer. Boven op Coronet Peak knal ik van de ijzige piste naar beneden. Ik heb voor het eerst verzuurde benen, heerlijk. Net als elk skigebied hier heeft Coronet Peak goede koffie. In Heidi’s Hut waan ik me even in Oostenrijk. Houten muren, oude ski’s, vintage skiposters en rood-wit-geblokte tafelkleedjes.Gedurende de dag begrijp ik waar het idee ‘rollercoaster' pistes vandaan komt, je skiet steeds over heuvels zonder te zien wat zich daarachter bevindt. Zo verschijnt er tijdens mijn laatste afdaling een bar die ik niet eerder heb gezien. Met een Corona in mijn hand overdenk ik deze heerlijke skidag. Het was een van de beste Down Under, mede door het weer maar ook zeker omdat Coronet Peak naar mijn inziens de meest steile en lange pistes heeft. Cheers!
Lisa was nog maar twee jaar oud toen ze voor het eerst op ski’s werd gezet. Na diverse wintersportvakanties stortte zij zich op de wedstrijdsport en reisde heel Europa door voor internationale FIS-wedstrijden.
