Pistes waar je je snelheid op kunt meten, apps die registeren hoe snel je de berg afgaat: ik heb er helemaal niks mee. Zo hard mogelijk van de zwarte piste? Mij niet gezien. Ik ga liever zo ‘mooi’ mogelijk van de berg af. En mooi, dat wil zeggen dat ik me concentreer op mijn skitechniek . Zijn mijn bochten mooi rond en afgemaakt, sta ik goed centraal op mijn ski’s, klopt mijn houding en maak ik mooie ‘streepjes’ in de sneeuw wanneer ik probeer te carven? Dat vind ik echt veel leuker dan zo snel mogelijk weer beneden zijn en in de lift stappen. Qua skiën ben je ook eigenlijk nooit uitgeleerd, er valt altijd nog zoveel te verbeteren. Ik ben geen snelheidsduivel, dat is duidelijk.
Grote verhalen in de après-ski over wat de maximaal gehaalde snelheid van de dag is, ik snap het niet. Bovendien kloppen die snelheden op de app vaak helemaal niet. Denk je nu echt dat je op je vakantieski’s harder dan 100 km/u kunt skiën? Op zo’n ‘Speedstrecke’ heb ik me weleens laten uitdagen om me in Schuss naar beneden te storten. Eerlijk gezegd was ik vooral bang om heel hard op m’n snuit te gaan. Toen degene die me uitdaagde vol trots vertelde dat ik toch echt heel snel ging (boven de 80 km/u geloof ik), was ik vooral blij dat mijn benen nog heel waren. Ik zie de lol van heel snel skiën gewoon niet. Ik denk alleen maar: ‘Als ik nu val, doet het heel erg veel pijn…’
Natuurlijk zie ik ze regelmatig, van die (sorry het zijn echt meestal mannen) snelle jongens die elkaar uitdagen even de ski’s in standje rechtdoor zetten om zo hard mogelijk naar beneden te gaan. Ik wacht dan meestal even rustig boven tot deze heren beneden zijn en ze mij niet omver kunnen skiën. Vroeger (ik kom nog uit de tijd dat je ski’s had die lang en smal waren) kon je ook veel gemakkelijker stabiel rechtuit skiën voor mijn gevoel. De taillering van de moderne ski zorgt ervoor dat deze ski’s gewoon liever bochten draaien dan rechtuit gaan. Dat is natuurlijk precies de reden waarom de ski’s die wedstrijdskiërs gebruiken in de afdaling ook bijna geen taillering hebben. Onze ski’s zijn er niet voor gemaakt.
Met angst en beven zie ik soms landgenoten in een soort van ‘poephouding’ met een enorme snelheid over de piste vliegen. De ski’s klapperen en krijgen onvoldoende druk om netjes op de sneeuw te blijven. Er worden nauwelijks bochten gedraaid, want dat gaat ten koste van de snelheid. Doodeng! En als ik dan denk dat ze niet kunnen remmen, lukt het meestal wonder boven wonder toch om op tijd stil te staan. Op zich ook knap! Veel mensen die weten dat ik voor mijn werk veel ski, gaan er ook automatisch vanuit dat ik dus heel snel ben. In werkelijkheid valt het dan nog weleens tegen: zo snel ben ik niet…
Waar ik wél van onder de indruk kan zijn, is iemand die in een perfecte techniek van de piste afdaalt. Mooie ritmisch aan elkaar geregen bochten, een goede houding en een sportieve skistijl. Prachtig! Nu is natuurlijk in ‘skischoolland’ de vraag wat nou precies de ‘perfecte skitechniek’ is, want hierover is eigenlijk altijd discussie. Wel of geen hoogbeweging, benen dicht bij elkaar of liever niet. In die discussie meng ik me niet, ik vind gewoon dat iemand mooi skiet of niet. En ik kan ook enorm genieten van iemand die in zo’n oldschool dansende beweging van de berg komt. Heerlijk!
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.
