Zo’n drie weken per jaar komt de zon niet op in het Zweedse Kiruna. Dat wil zeggen, de zon komt niet boven de horizon uit. Toch weet de zon deze intrigerende mijnstad en haar sprookjesachtige omgeving zo’n vijf uur per dag van wat licht en schemer te voorzien. Op deze dagen dalen de temperaturen overdag tot -20°C en ’s nachts tot maar liefst -40°C. Dat klinkt niet ideaal. Toch is het, mede dankzij de kerstvakantie, hoogseizoen in dit Zweedse deel van Lapland. Heel veel merk je daar niet van, want de kou houdt het massatoerisme hier gelukkig buiten de deur.
Noorderlicht en huskytours
Naast het aanschouwen van het Noorderlicht komen de mensen hier voor de husky’s. Of beter gezegd om op een slee voortgetrokken te worden door de husky’s. Zo ook wij. Het is lastig voor te stellen, maar deze charmante honden voelen zich thuis in dit soort extreme omstandigheden. Onze “musher” heet Stephanie. Een Française. Ze heeft zo’n 9 jaar geleden de dagelijkse sleur van haar Londense kantoorbaan van zich afgeschut om een bestaan op de bouwen in de bossen van Lapland. Sinds een aantal jaar runt ze haar eigen bedrijfje. Ze organiseert huskytours voor kleine groepen van maximaal 4 personen.
De honden zijn niet te houden
Tegen de kou kun je je kleden en dat is wat we doen. We hijsen onszelf in grote winddichte overalls, trekken warme sneeuwlaarzen aan en zetten heerlijke zachte bontmutsen op ons hoofd. Dan worden de honden door Stephanie één voor één uit hun hok gehaald en opgetuigd. Hiermee is het ook meteen gedaan met de rust en de stilte in het idyllische bos. De honden zijn niet meer te houden; ze blaffen, huilen en trekken zo hard ze kunnen aan de slee die nog stevig vast geankerd staat aan een boom. Ze zitten bomvol met energie en ze staan letterlijk te trappelen om te gaan. Zodra de slee wordt losgemaakt gaan ze er dan ook vandoor alsof hun leven er vanaf hangt.
Adembenemende omgeving
Daar gaan we! Wij mogen onze eigen slee besturen en dit vergt opperste concentratie. Met twee handen stevig aan de slee en één voet paraat op de rem probeer ik de ontketende roedel honden in het gareel te houden. De omgeving is adembenemend mooi en krijgt een dramatische teint, door de roze, rode gloed van de zon die niet opkomt. Als bestuurder is het niet heel eenvoudig om hiervan te genieten, want je hebt je handen vol. Een aantal keer krijg je de mogelijkheid om te wisselen met je medepassagier. Je kunt dan vanaf de slee alles goed in je opnemen en foto’s maken.
Opwarmen bij het vuur
Halverwege de tocht is het tijd voor de lunch. De honden kunnen rusten. Een aantal van hen rolt zich op als een bolletje wol in de sneeuw, maar de meesten lijken daar geen behoefte aan te hebben. Wij wel. In een heel knus hutje maakt Stephanie een vuurtje, waarop we wat worstjes kunnen braden. Ook wordt er wat water opgezet voor een heerlijke, warme kop thee om onze handen aan te warmen. Vol van de lunch hervatten we de reis. De husky’s hebben er wederom veel zin in en we slingeren op een behoorlijk tempo door de Laplandse toendra. Zodra ze een kudde rendieren in het vizier krijgen gaat er zelfs nog een por op. Dit is genieten!
Weer thuis
Het is alweer donker als we terugkomen bij het sprookjeshuis van Stephanie en haar Zweedse vriend. Eindelijk lijken de honden wat gekalmeerd en worden ze afgetuigd en weer terug in hun hokken gezet. Wij trekken onze outfits uit en keren daarna voldaan terug naar ons hotel in Kiruna. Stephanie is inmiddels al druk in de weer om haar nachttour voor te bereiden.
Zo hoort Lapland te zijn
Hoge verwachtingen worden bijna nooit helemaal waargemaakt. Deze keer wel. Dit is eigenlijk precies hoe ik me Lapland had voorgesteld. De ijzige kou, de voortdurend krakend verse sneeuw onder je voeten, de prachtige witte landschappen en uiteraard het fascinerende Noorderlicht. Het zou bij iedereen verplicht op z’n bucketlist moeten staan. Ik had me voor aanvang van de trip wat zorgen gemaakt over het daglicht, maar uiteindelijk kun je nog een hoop doen en geeft het een hele speciale sfeer aan je vakantie.
Skigebieden in Zweeds Lapland
Om te skiën is dit niet helemaal de juiste tijd. De gebieden sluiten bij temperaturen onder de -20°C en de korte dagen bieden ook maar beperkte mogelijkheden. Toch zijn in het Zweedse deel van Lapland een aantal gebieden die een bezoek meer dan de moeite waard zijn. Zoals het meest noordelijke skigebied van Zweden,
Riksgränsen. Een waar paradijs voor freeriders en toerskiërs én een begrip in Scandinavië. De beste tijd om te gaan is vanaf februari, als de dagen langer worden en de temperaturen iets stijgen. Het gebied is zelfs in juni vaak nog open. En ja, dat is het moment dat de zon niet ondergaat. Maar toch, naar Lapland ga je zeker niet om te skiën alleen.
Klik hier voor meer informatie over de huskytours van Stephanie >
Over Hannes
Op het strand zal je Hannes niet zo snel tegenkomen, hij gaat liever naar de bergen! Zowel in de zomer als winter zoekt hij het graag hogerop. Zijn snowboard heeft hij al op 3 verschillende continenten onder gebonden.