Aangezien een week vakantie langer lijkt te duren als je op meerdere plekken bent, hebben we besloten deze week een “roadtrip” door de Alpen te maken. Ons eerste doel is Ischgl in Oostenrijk, de verwachtingen zijn hoog; the place to be, het Ibiza van de Alpen....kom maar op!
Het is gezellig op zaterdagmiddag in Ischgl
Levendig is een understatement
Na een veel te lange reis, op een één of andere manier hebben wij het talent om altijd de route mét files te nemen, kwamen we zaterdagmiddag rond half vier in Ischgl aan. Enigszins vermoeid en “gaar” van de reis maakten we even een verkenningsrondje. Wat een sfeervol dorp! Het was er druk, gezellig en het skiseizoen was hier overduidelijk nog niet ten einde!
09.00 uur Idalp, wat een mooi begin van de dag!
En toen was er toch zon
De weersverwachting voor zondag was een beetje somber. Toen ik de gordijnen open deed en een strak blauwe lucht zag was ik verbaasd en blij; een nieuw gebied verkennen met prachtig weer, wat wil je nog meer? De thermometer gaf -8 in het dal aan, dus we pakten de warmste jas uit de tas. Om de drukte een beetje voor te zijn, stonden we al om 08.45 met onze snowboards bij de gondel. We waren niet de enigen.....er stond al een flinke rij. Op zulke momenten vraag ik mezelf af waarom ik niet lekker in een klein, knus en rustig gebied ga boarden.
Knallen door de Silvretta
Ondanks de drukte waren we toch redelijk snel boven, we keken waar iedereen heen ging en kozen een andere richting. De sneeuw was super, het uitzicht prachtig en zonder op de pistekaart te kijken (het was nl. te koud om je handschoenen uit te doen) lukt het ons om steeds een andere lift en piste te nemen. We belandden uiteindelijk bij Alp Trida voor een pauze. De dalafdaling naar Samnaun durven we niet aan op onze snowboards, aangezien we een hekel hebben aan “steppen” op vlakke stukken. De rest van de middag knallen we door de Silvretta Arena, wat onze voeten en benen ons ’s avonds dan ook niet in dank afnemen. Terwijl Ischgl bruist, liggen wij voor pampus en concluderen we dat we misschien iets teveel hebben gedaan deze eerste dag.
Ik wordt toch altijd een beetje “bang” van dit soort bordjes....
Slechte zicht en zere benen
Maandag was het bewolkt, er valt wat sneeuw en af en toe lijkt het even iets op te klaren. Vandaag stonden we op de ski’s, dus we besloten direct maar de “duty-free run” naar Samnaun te doen. Het zicht was slecht, dus van het uitzicht genieten was er helaas vandaag niet bij. De benen protesteerden na de zware dag van gisteren, maar dat is jammer voor de benen, we hebben maar 2 dagen in Ischgl, dus even doorbijten. ’s Middags hielp een apfelstrudel met vanillesaus enorm voor een dosis energie. Het zicht was iets beter, dus tijd voor de “extreme skiroute 26”. Ik moest even slikken toen ik vanaf boven de diepte in keek en vroeg me af waarom er niemand was.Zou ie echt zó heftig zijn? Eenmaal over de rand bleek de sneeuw goed en was het heerlijk dat er niemand was; echt genieten! Beneden gekomen was de energie echt op en tijd voor de dalafdaling. Die was op zondag zó druk dat ik het een afknapper vond na een heerlijke dag boarden. Vandaag viel het gelukkig mee met de drukte.
Grappig: vandaag zag ik deze man in korte broek de piste op rennen, die heeft vast betere beenspieren dan ik....
Ik heb me prima vermaakt in Ischgl en ik snap ook dat mensen Ischgl helemaal het einde vinden op skigebied, maar vooral op après ski gebied. Ischgl bruist dag en nacht. Persoonlijk vind ik Ischgl een beetje too much. Het mag van mij ook iets rustiger en er mogen ook iets minder liften op één berg. Morgen gaan we naar Galtür, ik ben benieuwd. Misschien is het wel iets te rustig :)
Over Miranda
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.