Vorige week zijn we een aantal dagen naar het Stubaital in Oostenrijk geweest. De naam van deze trip was “Sonnenskilauf”, maar in plaats van in de zon hangen op een luie stoel, moest er hard gewerkt worden: poederskiën! En dat kan heel goed op de vele skiroutes van de Stubaier Gletsjer.
Vanuit het dal vertrekken twee gondels naar de gletsjer: Eisgrat en Gamsgarten
Grootste gletsjer van Oostenrijk
De Stubaier Gletsjer is met zijn 110 km pistes en 25 liften het grootste gletsjerskigebied van Oostenrijk. Het skigebied ligt tussen de 1750 en 3210 meter hoogte, en is daardoor gegarandeerd sneeuwzeker van oktober tot en met mei. Bovendien is het skigebied erg makkelijk te bereiken, op slechts 45 minuten van Innsbruck. Wij vlogen met Transavia van Amsterdam naar Innsbruck en waren dus supersnel op de plaats van bestemming. De faciliteiten op gletsjer zijn erg goed. 3 grote sportzaken, waarvan er 2 bij de bergstations, zorgen ervoor dat je snel je materiaal kunt huren. Zeker voor een korte skitrip ideaal, zo hoef je niet te sjouwen met je eigen ski’s. Bovendien is het leuk het nieuwste materiaal uit te proberen en in ons geval; extra brede ski’s voor de verse sneeuw!
Wind en sneeuw
Naast het voordeel van fantastische sneeuwcondities kent het skiën op gletsjers ook een paar nadelen. Veel mensen moeten even wennen aan het sporten op deze hoogte, je bent iets sneller uitgeput. Daarnaast kan het af en toe flink waaien op gletsjers. Zo ook onze eerste dag; het was flink koud en er waaide een nog veel koudere harde wind. Het zicht was slecht, maar de sneeuw was geweldig en we hebben fantastisch geskied op de vele pistes en skiroutes. Tussendoor lekker opgewarmd in het restaurant “Goldenen Gams” waar we heerlijke käsespätzle en kaiserschmarrn hebben gegeten.
Skiroutes
Off piste skiën is altijd risicovol, maar op een gletsjer is het extra gevaarlijk door de aanwezigheid van gletsjerspleten. Buiten de pistes is het dus eigenlijk overal gevaarlijk, ga nooit op pad zonder een skileraar of gids. Wij werden vergezeld door Irene, die ons met haar jarenlange ervaring als skileraar de beste afdalingen liet zien. De Stubaier Gletsjer kent een zestal skiroutes. Dit zijn ongeprepareerde afdalingen, die wel gecontroleerd worden op lawinegevaar. Je kan hier dus in principe veilig off-piste skiën, mits je een leraar bij je hebt of beschikt over voldoende alpinekennis. Vooral met verse sneeuw is dit een geweldige ervaring. Met verzuurde benen keken we terug op een geweldige eerste dag, ondanks de barre weersomstandigheden.
Wolken maken plaats voor blauwe lucht
Dag 2: betere omstandigheden
Toen we de tweede dag boven op de gletsjer aankwamen waren we blij dat we ditmaal niet bijna wegwaaiden. Ook de temperatuur was iets vriendelijker. Het zicht was ’s ochtends nog steeds slecht, maar ik roep dan altijd enthousiast: “da’s goed voor je skigevoel!”, want als je weinig ziet moet je immers meer op gevoel skiën. We werden getrakteerd op maar liefst 30 cm verse poedersneeuw, dus snel richting de skiroutes die we de vorige dag al verkend hadden. Het bord van skiroute 19 “Kanonenrohr” was helemaal ingesneeuwd en bijna niet te zien, dus er was nog niemand naar beneden geskied. Na enige twijfel (“Hebben we genoeg zicht?”) hebben we de eerste sporen in de verse sneeuw gezet en tot ons grote geluk werd het zicht na 200 meter ineens veel beter. Bezweet en uitgeput zaten we weer in de lift naar boven: “Nog maar een keertje?”.
Gelukkig was de afdaling 's middags geopend...
De dalafdaling “Wilde Grub’n”
Na heel wat kilometers piste- en skiroute genot werd het tijd om te beginnen aan de 10 km lange dalafdaling “Wilde Grub’n”. Ook deze dalafdaling is een ongeprepareerde skiroute en was helaas een groot deel van de dag gesloten. Gelukkig konden we aan het eind van de middag wel via deze skiroute naar beneden. En hoewel we natuurlijk lang niet de enigen waren op de skiroute, was het wederom een “feestje”! Wat is dat een geweldige afdaling! De zon kwam zelfs af en toe achter de wolken vandaan om het geheel nóg een beetje mooier te maken.
Après ski bij het dalstation
Beneden aangekomen hoor je de muziek van de après ski bij het Alpenhotel “Muttenberg” en de “Wilde Grube”. En hoewel ik harde muziek in de bergen eigenlijk “vervuiling” van het landschap vind, was het wel gezellig: Schiiiiii Funnnn!