Na een paar dagen in de Zugspitz Arena te zijn geweest, was het tijd voor een gebied dat al jaren hoog op mijn verlanglijstje stond. De Zillertal Arena . Eén skigebied; drie dorpen en talloze ski-kilometers lagen in het verschiet. De wekker kon niet vroeg genoeg gaan...
De Zillertalbahn
Te laat en nog een tikje slaperig snelde ik mijn hotel uit en dook ik de taxi naar het station van Fügen in. Net op tijd en met het zweet al op mijn voorhoofd, stapte ik daar op de Zillertalbahn die mij comfortabel in 20 minuten naar Zell im Zillertal zou brengen: het startpunt van mijn skisafari. Met de Zillertal Super Skipass is deze trein gratis. Ook met de auto zijn de dorpen Fügen, Zell, Kaltenbach, Mayrhofen en Hintertux in minder dan drie kwartier te bereiken. Genoeg mogelijkheden dus.
Mijn missie
Inmiddels volkomen wakker, stapte ik 20 minuten later in de skibus naar de Rosenalmbahn in Zell. Helaas liggen de liften van Zell net iets buiten het dorp, waardoor ik het plaatsje zelf niet van dichtbij heb kunnen bekijken. De Rosenalmbahn bracht me van 580 meter naar 1744 meter. Het had die nacht flink gesneeuwd en de pistes lagen er fantastisch bij. De blauwe lucht vervolmaakte het decor van mijn missie: in één dag zoveel mogelijk van het skigebied zien.
Zell im Zillertal: een ideaal startpunt
De pistes van Zell zijn voornamelijk rood, wat dit gebied voor beginners niet erg geschikt maakt. Gevorderde skiërs kunnen hier echter hun hart ophalen: schitterende lange afdalingen en een ideaal startpunt voor mijn expeditie in het Zillertal. Nadeel is wel dat je in Zell niet naar het dal kan afdalen. Om mijn doel niet uit het oog te verliezen besloot ik deze mooie pistes achter me te laten en mijn pad te vervolgen naar Gerlos. Gelukkig is alles zeer duidelijk aangegeven en was de weg naar Gerlos snel gevonden. De verbindingsstukken rondom de Krimml X-press waren redelijk pittig en er lagen voor het moment van de dag al vrij veel buckels. Geen probleem, want ik hou wel van het harde werken, maar er werd al flink gestunteld op de wat smalle pistes.
Gerlos: oranje boven
De grens tussen Zell en Gerlos is tevens de grens tussen Oosten-rijk en Nederland. De voertaal op de piste is in Gerlos zelfs buiten het seizoen Nederlands. De carnavalskrakers uit de speakers van Seppi’s am Isskogel zorgden voor een vrolijke noot in mijn zware programma. Bovenaan de Isskogelbahn bevinden zich makkelijke brede blauwe pistes, waar het zeker voor beginners heerlijk toeven is. Het dorp Gerlos is wel op de ski’s te bereiken, maar in mijn missie was voor sightseeing geen plaats. Ik moest door. Door naar Königsleiten.
Königsleiten: voor elk wat wils
De enige verbinding naar Königsleiten is een lange zwarte piste. Ik kreeg meteen zin om dit varkentje eens grondig te wassen en stelde de koffie en apfelstrudel nog even uit. Je moet het natuurlijk wel verdienen. Halverwege deze goed geprepareerde piste vroeg ik me af of ik niet op een pittige rode piste was beland, maar de apfel-strudel smaakte er niet minder om en ik dommelde heerlijk weg op het terrasje in de zon. Na 15 minuten besloot ik dat het tijd was om mijn safari te vervolgen. Via de Fussalm X-press naar Koningsleiten.
De pistes van Königsleiten zijn hoofdzakelijk rood, maar deze kleur moet je wel met een korreltje zout nemen. Het zijn in feite mooie brede donkerblauwe pistes, de één wat moelijker dan de andere. Kortom voor elk wat wils. Voor de echte beginners zijn er op het nabijgelegen Gerlosplatte voldoende blauwe pistes om flink aan je techniek te schaven. Wat mij restte was de terugweg naar Zell am Zillertal.
Hermann Maier
Helaas was ik vergeten op de klok te kijken en shit: het was al half drie. Om vier uur werd ik verwacht deel te nemen aan een rodeltrip in Fügen, dus er zat maar één ding op: racen als de Herminator! Gelukkig zat alles mee en zat ik moegestreden maar voldaan om kwart over drie weer in de taxi naar Fügen. Wat restte was de rodeltocht, maar daarover meer in een volgend bericht over mijn bezoek aan het Zillertal...
Over Joeri
Toen hij net kon lopen werd Joeri direct op de ski’s gezet bij opa en oma in de achtertuin in Westendorf. De liefde voor dit dorp, de sport en Oostenrijk was geboren en is nooit meer weggegaan.