De Zugspitze
De gondel biedt plaats aan honderd personen, maar als de laatste van onze groep van zes over de drempel stapt, sluiten de deuren en gaan we omhoog. Eenmaal boven wordt snel duidelijk waarom die andere vierennegentig vandaag zijn afgehaakt. De wind mept ons om de oren en ook op 2.962 meter hoogte ontbreekt van de zon ieder spoor. Het is akelig koud, maar het uitzicht is prachtig.
Museum
We vluchten snel weer naar binnen, waar we een bezoek brengen aan het museum. Gewapend met gezonde nieuwsgierigheid, interesse en 3d-bril nemen we plaats in een klein filmzaaltje en even later zitten we voldaan achter een kop koffie.
Lermoos
We zijn op tijd in Lermoos om ook voor de lunch nog wat te skiën. Dat blijkt geen overbodige luxe, want we hadden vandaag sneeuw of zelfs regen verwacht, maar het is nog droog en de pistes zijn prachtig. Het skigebied van Lermoos is wat uitdagender dan dat van Ehrwald en hoewel de zon zich vandaag niet laat zien, is het ook hier heerlijk skiën.
Wolfsrathauser Hütte
Onze Oostenrijkse begeleidster Cornelia heeft een bergrestaurantje uitgezocht dat met opzet een eindje weg van de drukke piste gevestigd is. Als je de “Wolfsrathauser Hütte” eenmaal gevonden hebt, is het zeer de moeite waard. Zorg wel dat je iets Tirools besteld. Voor spaghetti ben je hier verkeerd.
Borrel
Omdat het na de lunch snel kouder wordt en reisleidster Dominique wegens hardnekkige hoogtevrees nog staat na te bibberen van het tripje met de Zugspitzbahn, besluiten we er vandaag op tijd mee op te houden. Er wordt tot een borrel besloten en dat treft: dat kan hier.
Lahme Ente
De bekendste après-skitent van de Zugspitz Arena ligt in Lermoos en heet “De Lahme Ente”. We hebben er maar kort de tijd voordat de taxi ons weer oppikt, maar zijn er ook snel uit: hier komen we nog eens terug!